لایه پایه روسازی آسفالتی به دو دسته نیمه صلب و صلب تقسیم می شود. از آنجایی که لایه پایه و لایه سطحی موادی با خصوصیات متفاوت هستند، اتصال خوب و پیوستگی بین این دو از مهمترین ملزومات این نوع روسازی است. علاوه بر این، هنگامی که لایه سطحی آسفالت آب را تراوش می کند، بیشتر آب در محل اتصال بین لایه سطحی و لایه پایه متمرکز می شود و باعث آسیب به روسازی آسفالت مانند دوغاب، سستی و چاله ها می شود. بنابراین افزودن یک لایه آب بند پایین تر در بالای لایه پایه نیمه صلب یا صلب نقش حیاتی در افزایش استحکام، پایداری و قابلیت ضد آب بودن لایه سازه روسازی خواهد داشت. رایج‌ترین مورد استفاده، استفاده از فناوری آب‌بندی سنکرون شن آسفالت است.

لایه آب بندی پایین
اتصال بین لایه
تفاوت های آشکاری بین لایه سطحی آسفالت و لایه پایه نیمه صلب یا صلب از نظر ساختار، مواد ترکیبی، تکنولوژی ساخت و زمان وجود دارد. یک سطح کشویی به طور عینی بین لایه سطحی و لایه پایه تشکیل می شود. پس از افزودن لایه مهر و موم پایین، لایه سطحی و لایه پایه را می توان به طور موثر به یکی متصل کرد.

انتقال بار
لایه سطحی آسفالت و لایه پایه نیمه صلب یا صلب نقش متفاوتی در سیستم سازه روسازی دارند. لایه سطحی آسفالت عمدتاً نقش ضد لغزش، ضد آب، ضد صدا، ضد لغزش و ترک خوردگی را ایفا می کند و بار را به لایه پایه منتقل می کند. برای رسیدن به هدف انتقال بار، باید پیوستگی قوی بین لایه سطحی و لایه پایه وجود داشته باشد. این تداوم را می توان از طریق عملکرد لایه آب بندی تحتانی (لایه چسب، لایه نفوذ پذیر) به دست آورد.

بهبود استحکام جاده
مدول الاستیک لایه سطحی آسفالت و لایه پایه نیمه صلب یا صلب متفاوت است. هنگامی که آنها با هم ترکیب می شوند و تحت بار قرار می گیرند، حالت های انتشار تنش هر لایه متفاوت است و تغییر شکل نیز متفاوت است. تحت تأثیر بار عمودی و نیروی ضربه جانبی وسیله نقلیه، لایه سطحی روند جابجایی نسبت به لایه پایه خواهد داشت. اگر اصطکاک داخلی و نیروی پیوند خود لایه سطحی و تنش خمشی و کششی در پایین لایه سطحی نتواند این تنش جابجایی را تحمل کند، لایه سطحی دچار فشار، شیار شدن و حتی شل شدن و کنده شدن می شود. بنابراین باید نیروی اضافی برای جلوگیری از این حرکت بین لایه ها ارائه شود. پس از افزودن لایه آب بندی پایینی، اصطکاک و نیروی پیوند برای جلوگیری از حرکت بین لایه ها افزایش می یابد که می تواند وظایف پیوند و انتقال بین سختی و نرمی را بر عهده بگیرد، به طوری که لایه سطحی، لایه پایه، لایه بالشتک و پی خاک می توانند مقاومت کنند. بار با هم به منظور دستیابی به هدف بهبود استحکام کلی سطح جاده.

ضد آب و نفوذ ناپذیر
در ساختار چند لایه روسازی آسفالت بزرگراه، حداقل یک لایه باید مخلوط بتن متراکم آسفالت نوع I باشد. هدف آن افزایش تراکم لایه سطحی و جلوگیری از فرسایش آب های سطحی و آسیب رساندن به روسازی و پایه روسازی است. اما این به تنهایی کافی نیست، زیرا ساخت بتن آسفالتی علاوه بر عوامل طراحی، تحت تأثیر عوامل زیادی مانند کیفیت آسفالت، خواص سنگ، مشخصات و نسبت سنگ، نسبت سنگ نفت، تجهیزات اختلاط و روسازی، دمای نورد نیز قرار دارد. ، زمان نورد و غیره ضربه. لایه سطحی که باید تراکم خوب و نفوذپذیری آب تقریباً صفر داشته باشد، اغلب به دلیل قرار نداشتن پیوند مشخصی از نفوذپذیری آب بالایی برخوردار است و بنابراین بر قابلیت ضد نشتی روسازی آسفالت تأثیر می گذارد. حتی بر پایداری خود روسازی آسفالت، لایه پایه و پی خاک تأثیر می گذارد. بنابراین، «مشخصات فنی ساخت روسازی آسفالت بزرگراه» به صراحت تصریح می کند که زمانی که در یک منطقه پرباران قرار دارد و لایه سطحی آسفالت دارای شکاف های بزرگ و نشت آب جدی است، باید یک لایه آب بند پایینی در زیر لایه سطحی آسفالت گذاشته شود.

طرح ساخت لایه مهر و موم پایین
اصل کار آب بندی سنگ ریزه سنکرون استفاده از تجهیزات ساختمانی خاص، دستگاه آب بندی سنگ ریزه سنکرون، برای پاشش آسفالت با دمای بالا و سنگ های تمیز، خشک و یکنواخت روی سطح جاده تقریباً به طور همزمان است و اطمینان حاصل می شود که آسفالت و سنگ بر روی سطح جاده پاشیده می شوند. سطح جاده در زمان کوتاه ترکیب را کامل کنید و به طور مداوم تحت تأثیر بار خارجی استحکام را تقویت کنید.
انواع مختلفی از بایندرهای آسفالتی را می توان برای آب بندی همزمان شن آسفالت استفاده کرد: آسفالت خالص نرم شده، آسفالت اصلاح شده پلیمری SBS، آسفالت امولسیون شده، آسفالت امولسیون شده اصلاح شده پلیمری، آسفالت رقیق شده و غیره. در حال حاضر، پرکاربردترین فرآیند در چین به آسفالت داغ معمولی را تا 140 درجه سانتیگراد گرم کنید یا آسفالت اصلاح شده SBS را تا 170 درجه سانتیگراد گرم کنید. از یک کامیون پخش آسفالت استفاده کنید تا به طور یکنواخت آسفالت را روی سطح لایه پایه سفت یا نیمه صلب بپاشید و سپس سنگدانه را به طور یکنواخت پخش کنید. سنگدانه از شن سنگ آهک با اندازه ذرات 13.2 ~ 19 میلی متر ساخته شده است. باید تمیز، خشک، بدون هوا، عاری از ناخالصی و شکل ذرات خوبی باشد. میزان سنگریزه باید بین 60 تا 70 درصد سطح کامل روسازی باشد.
دوز آسفالت و سنگدانه به ترتیب با توجه به حداکثر مقدار 1200kg·km-2 و 9m3·km-2 کنترل می شود. ساخت و ساز بر اساس این طرح مستلزم دقت بالایی در میزان پاشش آسفالت و پخش سنگدانه است، بنابراین برای ساخت باید از کامیون آب بندی سنکرون سنگریزه آسفالت استفاده شود. روی سطح بالایی پایه سنگریزه تثبیت شده با سیمان که پاشیده شده است، آسفالت داغ یا آسفالت اصلاح شده SBS را به مقدار حدود 1.2 تا 2.0 کیلوگرم در کیلومتر مربع پخش کنید و سپس یک لایه شن را با یک ذره به طور یکنواخت پخش کنید. اندازه در بالا اندازه شن و اندازه ذرات شن باید با اندازه ذرات بتن آسفالتی که روی لایه ضد آب سنگفرش شده است، مطابقت داشته باشد. سطح پخش آن 60٪ تا 70٪ از روسازی کامل است و سپس از غلتک لاستیک تایر برای تثبیت فشار 1 تا 2 بار استفاده می شود تا شکل بگیرد. هدف از پخش شن تک سایز محافظت از لایه ضد آب در برابر آسیب دیدن لاستیک های وسایل نقلیه ساختمانی مانند کامیون ها و مسیرهای سنگفرش مخلوط آسفالت در طول فرآیند ساخت و جلوگیری از ذوب شدن آسفالت اصلاح شده توسط آب و هوای با دمای بالا است. و مخلوط آسفالت داغ چرخ می چسبد و بر ساخت و ساز تأثیر می گذارد.
از نظر تئوری، شن ها در تماس با یکدیگر نیستند. هنگام روکش کردن مخلوط آسفالتی، مخلوط با دمای بالا وارد شکاف‌های بین شن‌ها می‌شود و باعث می‌شود که غشای آسفالتی اصلاح‌شده در اثر حرارت ذوب شود. پس از نورد و متراکم شدن، شن سفید تبدیل می شود. شن آسفالت در کف لایه ساختاری آسفالت تعبیه می شود تا یک کل را تشکیل دهد و یک "لایه غنی از روغن" به طول حدود 1.5 سانتی متر در پایین لایه ساختاری تشکیل می شود که می تواند به طور موثر به عنوان یک لایه ضد آب عمل می کند.