طبق آمار، حدود 80 درصد بزرگراه های سطح بالا که در کشورمان تکمیل و به روی ترافیک باز شده، روکش آسفالت است. اما با پیشرفت زمان، تاثیر عوامل مختلف اقلیمی و محیطی و اعمال بارهای محرکه با شدت بالا، روسازی های آسفالتی رو به زوال خواهند بود. درجات مختلفی از تخریب یا آسیب رخ می دهد و تعمیر و نگهداری روسازی عبارت است از اتخاذ روش های فنی موثر برای کاهش سرعت این تخریب به طوری که روسازی بتواند کیفیت خدمات خوبی را در طول عمر خود ارائه دهد.

مشخص است که برخی از شرکت‌ها در ایالات متحده از طریق تحقیقات ردیابی در مورد صدها هزار کیلومتر بزرگراه با درجه‌های مختلف و تعداد زیادی آمار مربوط به تعمیر و نگهداری و تعمیرات به این نتیجه رسیده‌اند: برای هر یوان سرمایه‌گذاری شده در صندوق‌های نگهداری پیشگیرانه، 3 تا 10 یوان را می توان در وجوه تعمیر و نگهداری اصلاحی بعدی ذخیره کرد. نتیجه. نتایج یک طرح تحقیقاتی استراتژیک در بزرگراه ها در ایالات متحده نیز در این هزینه گنجانده شده است. اگر تعمیر و نگهداری پیشگیرانه 3-4 بار در طول چرخه عمر روسازی انجام شود، 45٪ -50٪ از هزینه های نگهداری بعدی می تواند صرفه جویی شود. در کشور ما همواره "تاکید بر ساخت و ساز و بی توجهی به نگهداری" بوده ایم که تا حد زیادی منجر به آسیب های زودهنگام زیادی به سطح جاده شده است، عدم برآورده کردن سطح خدمات مورد نیاز در طراحی، افزایش هزینه عملیات ترافیکی استفاده از جاده و ایجاد اثرات اجتماعی بد. بنابراین، ادارات مربوطه مدیریت بزرگراه باید به نگهداری بزرگراه‌ها و پیشگیری و کاهش بیماری‌های مختلف در سطح جاده‌ها توجه داشته باشند تا سطح جاده‌های ما از کیفیت خدمات خوبی برخوردار باشد.