فرآیند تولید شامل: دمای حرارت دادن قیر و محلول صابون، تنظیم مقدار pH محلول صابون و کنترل دبی هر خط لوله در حین تولید می باشد.
(1) دمای گرم کردن قیر و محلول صابون
قیر برای رسیدن به حالت جریان خوب باید دمای بالایی داشته باشد. انحلال امولسیفایر در آب، افزایش فعالیت محلول صابون امولسیفایر و کاهش کشش سطحی آب و قیر مستلزم آن است که محلول صابون در دمای معینی باشد. در عین حال دمای قیر امولسیون شده پس از تولید نمی تواند بالاتر از 100 درجه سانتیگراد باشد، در غیر این صورت باعث جوشاندن آب می شود. با در نظر گرفتن این عوامل، دمای گرمایش قیر 120 تا 140 درجه سانتیگراد، دمای محلول صابون 55 تا 75 درجه سانتیگراد و دمای خروجی قیر امولسیون شده بالاتر از 85 درجه سانتیگراد نیست.
(2) تنظیم مقدار pH محلول صابون
خود امولسیفایر به دلیل ساختار شیمیایی خود دارای اسیدیته و قلیاییت خاصی است. امولسیفایرهای یونی در آب حل می شوند و محلول صابون تشکیل می دهند. مقدار pH بر فعالیت امولسیفایر تأثیر می گذارد. تنظیم به مقدار pH مناسب باعث افزایش فعالیت محلول صابون می شود. برخی از امولسیفایرها را نمی توان بدون تنظیم مقدار pH محلول صابون حل کرد. اسیدیته فعالیت امولسیفایرهای کاتیونی را افزایش می دهد، قلیایی بودن فعالیت امولسیفایرهای آنیونی را افزایش می دهد و فعالیت امولسیفایرهای غیریونی هیچ ارتباطی با مقدار pH ندارد. هنگام استفاده از امولسیفایرها، مقدار pH باید مطابق دستورالعمل محصول خاص تنظیم شود. اسیدها و قلیاها معمولاً مورد استفاده قرار می گیرند: اسید کلریدریک، اسید نیتریک، اسید فرمیک، اسید استیک، هیدروکسید سدیم، خاکستر سودا و لیوان آب.
(3) کنترل جریان خط لوله
جریان خط لوله قیر و محلول صابون، محتوای قیر در محصول قیر امولسیون شده را تعیین می کند. پس از ثابت شدن تجهیزات امولسیون، حجم تولید اساساً ثابت می شود. دبی هر خط لوله باید با توجه به نوع قیر امولسیون شده تولیدی محاسبه و تنظیم شود. لازم به ذکر است که مجموع دبی هر خط لوله باید برابر با حجم تولید قیر امولسیون شده باشد.