ابتدا معنای نگهداری پیشگیرانه روسازی بتنی آسفالتی معرفی شده و وضعیت تحقیق، توسعه و کاربرد فعلی تعمیر و نگهداری پیشگیرانه سازه روسازی بتنی آسفالتی در داخل و خارج از کشور خلاصه می شود. روش‌های متداول ساخت و ساز برای نگهداری پیشگیرانه سازه روسازی بتنی آسفالتی معرفی می‌شوند و پس از تصفیه و سایر مسائل کلیدی تعمیر و نگهداری پیشگیرانه سازه روسازی بتنی آسفالت تجزیه و تحلیل و خلاصه می‌شوند و روند توسعه آینده چشم‌انداز می‌شود.

نگهداری پیشگیرانه
تعمیر و نگهداری پیشگیرانه به روشی اطلاق می شود که زمانی که سازه روسازی هنوز آسیب ندیده اجرا می شود. وضعیت عملکرد سازه روسازی را بهبود می بخشد و آسیب روسازی آسفالت را بدون افزایش ظرفیت باربری سازه به تاخیر می اندازد. در مقایسه با روش های تعمیر و نگهداری سنتی، نگهداری پیشگیرانه فعال تر است و برای دستیابی به اثر مطلوب نیاز به برنامه ریزی معقول دارد.
از سال 2006، وزارت حمل و نقل سابق استفاده از نگهداری پیشگیرانه را در سراسر کشور ترویج کرده است. طی دهه گذشته، کارکنان تعمیر و نگهداری مهندسی بزرگراه کشور من شروع به پذیرش و استفاده از تعمیر و نگهداری پیشگیرانه کرده اند و فناوری تعمیر و نگهداری پیشگیرانه بیش از پیش بالغ شده است. در طول دوره "برنامه پنج ساله دوازدهم"، نسبت تعمیر و نگهداری پیشگیرانه در پروژه های تعمیر و نگهداری کشور من هر سال پنج درصد افزایش یافت و نتایج قابل توجهی در عملکرد جاده به دست آورد. با این حال، در این مرحله، کار تعمیر و نگهداری پیشگیرانه هنوز به بلوغ نرسیده است و هنوز زمینه های زیادی برای مطالعه وجود دارد. تنها از طریق انباشت و تحقیقات زیاد می توان فناوری نگهداری پیشگیرانه بالغ تر شده و نتایج استفاده بهتری را به دست آورد.
روشهای اصلی نگهداری پیشگیرانه
در تعمیر و نگهداری مهندسی بزرگراه کشور من، با توجه به مقیاس و سختی پروژه تعمیر و نگهداری، پروژه تعمیر و نگهداری به موارد زیر تقسیم بندی می شود: تعمیرات، تعمیرات جزئی، تعمیرات متوسط، تعمیرات اساسی و نوسازی، اما دسته بندی جداگانه ای از تعمیر و نگهداری پیشگیرانه وجود ندارد. تا حد زیادی بر اجرای پروژه های تعمیر و نگهداری پیشگیرانه تأثیر می گذارد. بنابراین، در توسعه تعمیر و نگهداری آینده، تعمیر و نگهداری پیشگیرانه باید در محدوده نگهداری گنجانده شود. در حال حاضر، روش های ساخت و ساز که معمولا در داخل و خارج از کشور برای نگهداری پیشگیرانه سازه روسازی بتنی آسفالتی مورد استفاده قرار می گیرد شامل آب بندی، آب بندی میکرو سطحی، آب بندی مه و آب بندی سنگ خرد شده است.
آب بندی به طور عمده شامل دو شکل است: تزریق و دوغاب. گروتینگ عبارت است از استفاده از چسب مهندسی برای آب بندی مستقیم در محلی که ترک در سطح جاده ایجاد می شود. از آنجایی که ترک ها با چسب مهر و موم می شوند، اندازه ترک ها نمی تواند خیلی بزرگ باشد. این روش فقط برای بیماری هایی با بیماری های خفیف و عرض ترک های کوچک مناسب است. هنگام ترمیم باید از ژل با ویسکوالاستیسیته خوب و پایداری در دمای بالا برای درمان ترک استفاده کرد و ترک هایی که ظاهر می شوند باید به موقع درمان شوند. آب بندی به گرم کردن قسمت آسیب دیده سطح جاده و باز کردن آن و سپس استفاده از درزگیر برای درزگیری در شیارها اشاره دارد.
فن آوری میکرو سطح آب بندی دوغاب به روش پخش یک ماده مخلوط تشکیل شده از اختلاط درجه معینی از سنگ، آسفالت امولسیون شده، آب و پرکننده بر روی سطح جاده با استفاده از سیلر دوغاب اشاره دارد. این روش می تواند به طور موثر عملکرد جاده سطح جاده را بهبود بخشد، اما برای درمان بیماری های سطح جاده با بیماری های در مقیاس بزرگ مناسب نیست.
فناوری آب بندی مه از یک پخش کننده آسفالت برای پاشیدن آسفالت اصلاح شده با نفوذپذیری بالا بر روی سطح جاده استفاده می کند تا یک لایه ضد آب سطح جاده را تشکیل دهد. لایه ضد آب سطح جاده تازه تشکیل شده می تواند مقاومت در برابر آب سطح جاده را بهبود بخشد و به طور موثر از آسیب بیشتر رطوبت به ساختار داخلی جلوگیری کند.
فناوری مهر و موم تراشه از یک سمپاش خودکار برای اعمال مقدار مناسب آسفالت بر روی سطح جاده استفاده می کند، سپس سنگ ریزه با اندازه ذرات معین را روی آسفالت پخش می کند و در نهایت از غلتک لاستیک استفاده می کند تا آن را به شکل غلتک درآورد. سطح جاده ای که با تکنولوژی مهر و موم تراشه ای درمان شده است، عملکرد ضد لغزش و مقاومت در برابر آب آن را تا حد زیادی بهبود بخشیده است.