آسفالت یک مخلوط پیچیده قهوه‌ای تیره است که از هیدروکربن‌هایی با وزن‌های مولکولی مختلف و مشتقات غیرفلزی آن‌ها تشکیل شده است. این یک نوع مایع آلی با ویسکوزیته بالا است. مایع است، سطحی سیاه دارد و در دی سولفید کربن محلول است. مصارف آسفالت: عمده مصارف آن به عنوان مصالح زیربنایی، مواد اولیه و سوخت می باشد. حوزه های کاربردی آن شامل حمل و نقل (جاده ها، راه آهن، هوانوردی و غیره)، ساخت و ساز، کشاورزی، پروژه های حفاظت از آب، صنعت (صنعت استخراج، ساخت)، استفاده عمرانی و غیره می باشد.

انواع آسفالت:
1. قطران ذغال سنگ، قطران ذغال سنگ محصول جانبی کک سازی است، یعنی ماده سیاه رنگ باقی مانده در کتری تقطیر پس از تقطیر قیر. این فقط از نظر خواص فیزیکی با قطران تصفیه شده متفاوت است و هیچ مرز مشخصی وجود ندارد. روش طبقه بندی کلی به این صورت است که آنهایی که نقطه نرمی آنها زیر 26.7 درجه سانتیگراد است (روش مکعبی) قیر و آنهایی که بالاتر از 26.7 درجه سانتیگراد هستند آسفالت هستند. قطران زغال سنگ عمدتاً حاوی آنتراسن، فنانترن، پیرن و غیره نسوز هستند که این مواد سمی هستند و به دلیل محتویات متفاوت این اجزا، خواص قطران زغال سنگ نیز متفاوت است. تغییرات دما تأثیر زیادی بر سطح قطران زغال سنگ دارد. در زمستان مستعد شکنندگی و در تابستان نرم می شود. وقتی گرم می شود بوی خاصی دارد. پس از 5 ساعت حرارت دادن به 260 درجه سانتیگراد، آنتراسن، فنانترن، پیرن و سایر اجزای موجود در آن تبخیر می شوند.

2. آسفالت نفتی. آسفالت نفتی باقیمانده پس از تقطیر نفت خام است. بسته به درجه پالایش، در دمای اتاق به صورت مایع، نیمه جامد یا جامد در می آید. آسفالت نفتی سیاه و براق بوده و حساسیت دمایی بالایی دارد. از آنجایی که در طی فرآیند تولید در دمای بالاتر از 400 درجه سانتی گراد تقطیر شده است، حاوی اجزای فرار بسیار کمی است، اما ممکن است هنوز هیدروکربن های مولکولی بالا وجود داشته باشد که تبخیر نشده باشند و این مواد کم و بیش برای سلامتی انسان مضر هستند.

3. آسفالت طبیعی. آسفالت طبیعی در زیر زمین ذخیره می شود و برخی از آنها رسوبات معدنی را تشکیل می دهند یا در سطح پوسته زمین انباشته می شوند. بیشتر این آسفالت دچار تبخیر و اکسیداسیون طبیعی شده است و به طور کلی هیچ گونه سمی ندارد. مصالح آسفالت به دو دسته آسفالت زمینی و آسفالت قیر تقسیم می شوند. آسفالت زمینی به آسفالت طبیعی و آسفالت نفتی تقسیم می شود. آسفالت طبیعی باقیمانده پس از قرار گرفتن در معرض طولانی مدت و تبخیر روغنی است که از زمین خارج می شود. آسفالت نفتی محصولی است که از تصفیه روغن باقی مانده از نفت تصفیه شده و فرآوری شده از طریق فرآیندهای مناسب به دست می آید. . قطران تار یک محصول بازفرآوری شده از قیر است که از کربن سازی زغال سنگ، چوب و سایر مواد آلی به دست می آید.

اکثریت قریب به اتفاق آسفالت مورد استفاده در مهندسی، آسفالت نفتی است که مخلوطی از هیدروکربن های پیچیده و مشتقات غیرفلزی آنهاست. معمولا نقطه اشتعال آسفالت بین 240 ℃ ~ 330 ℃ و نقطه اشتعال حدود 3 ~ 6 ℃ بالاتر از نقطه اشتعال است، بنابراین دمای ساخت و ساز باید زیر نقطه اشتعال کنترل شود.