به عنوان یک جاده ترافیکی مهم برای سفرهای روزانه ما، بزرگراه ها به دلیل کیفیت آنها به طور فزاینده ای مورد توجه قرار می گیرند. اطمینان از استفاده عادی از آنها نقش مهمی در حفظ ایمنی جاده ایفا می کند. در فناوری تعمیر و نگهداری امروزی، فناوری نگهداری پیشگیرانه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. به منظور کاهش بلایای بزرگراهی، نگهداری پیشگیرانه بزرگراه ها قبل از وقوع بلایا باعث بهبود کیفیت و عمر مفید بزرگراه ها می شود. نکته کلیدی نگهداری در علت بیماری نهفته است. به اصطلاح «تجویز داروی مناسب» می تواند تاثیر بهتری داشته باشد.
روسازی آسفالت در حال حاضر شکل اصلی روسازی بزرگراه در کشور من است. کاربرد گسترده آن به دلیل مزایای آن در صافی، مقاومت در برابر سایش، ساخت و ساز راحت و نگهداری نسبتا آسان بعدی است. هر چیزی دو طرف دارد و روکش آسفالت هم کاستی هایی دارد. بیماری ها به دلیل درجه حرارت شدید رخ می دهد. به عنوان مثال، دمای بالا در تابستان باعث نرم شدن و دمای پایین در زمستان باعث ایجاد ترک می شود. روسازی بزرگراه ها به دلیل کاستی هایی که دارد اغلب دچار بیماری های زیر می شوند:

ترک های طولی: ترک ها در روسازی بزرگراه به دلیل توزیع ناهموار خاک و تنش ناهموار ایجاد می شوند. آنها اساساً ترک های طولی هستند. دو دلیل وجود دارد: خود بستر، نشست ناهموار بستر، که منجر به بروز ترک های طولی می شود. درزهای طولی در طول فرآیند روسازی آسفالت به درستی کار نمی کنند و بار وسیله نقلیه و تأثیر آب و هوا در حین استفاده منجر به بروز ترک می شود.
ترک های عرضی: بتن آسفالتی در اثر اختلاف دمای داخلی منقبض شده یا به طور متفاوت ته نشین می شود و باعث ترک خوردن روسازی می شود. هم ترک های طولی و هم ترک های طولی بیماری هایی از نوع ترک هستند. انواع بیشتری از ترک های عرضی وجود دارد. موارد رایج عبارتند از ترک های نشست دیفرانسیل، ترک های مربوط به بار و لایه های پایه صلب. ترک بازتابی
ترک‌های خستگی: تأثیر محیط خارجی بخش بزرگی از تشکیل ترک‌های خستگی را تشکیل می‌دهد. پیاده روهای بزرگراه ها در تابستان برای مدت طولانی در معرض نور خورشید هستند. دمای بالای مداوم باعث نرم شدن روسازی آسفالتی می شود. در فصل بارندگی، آب باران شسته شده و نفوذ می کند که باعث تسریع در کاهش کیفیت روسازی بتن آسفالتی می شود. بار وسیله نقلیه، نرم شدن سطح جاده تشدید می شود، ظرفیت باربری اصلی سطح جاده کاهش می یابد و گردش طولانی مدت باعث ایجاد ترک های خستگی می شود.
ترک های بازتابی: عمدتاً مربوط به اکستروژن داخلی و جمع شدگی روسازی است. سه قسمت بزرگراه، بستر راه، لایه پایه و لایه سطحی به ترتیب از بالا به پایین چیده شده است. لایه پایه بین بستر جاده و لایه سطحی قرار دارد. اکستروژن و انقباض لایه پایه باعث ایجاد ترک می شود. ترک های لایه پایه به لایه بستر و لایه سطحی و همچنین سایر سطوح خارجی منعکس می شود. ترک های متاثر و منعکس کننده ظاهر می شوند.
آسیب شیار: سه نوع آسیب شیار وجود دارد: شیارهای ناپایداری، شیارهای ساختاری و شیارهای سایشی. تغییر شکل شیاردار عمدتاً به دلیل خواص خود ماده آسفالت است. در دماهای بالا، آسفالت ناپایدار می شود و عمل مداوم وسایل نقلیه بر روی روسازی آسفالت باعث تغییر شکل طولانی مدت روسازی می شود. مواد آسفالت تحت فشار تحت جریان چسبناک قرار می گیرند و باعث ایجاد شیار می شوند. هر یک از این فرم ها روی سطح جاده تاثیر خواهد داشت.
سیل روغنی: طراحی و تولید مخلوط آسفالت حاوی آسفالت بیش از حد است، اختلاط به خوبی کنترل نمی شود و خود آسفالت پایداری ضعیفی دارد. هنگام اجرای روسازی آسفالت، مقدار روغن لایه چسبنده به خوبی کنترل نمی شود و آب باران به آن نفوذ می کند و در مرحله بعد نفت را سیل می کند. در هوای گرم، آسفالت به تدریج از قسمت پایین و پایین مخلوط به لایه سطحی حرکت می کند و باعث تجمع آسفالت می شود. علاوه بر این، آب باران باعث پوسته شدن و حرکت مداوم آسفالت می شود و آسفالت بیش از حد روی سطح جاده جمع می شود و از قابلیت ضد لغزش جاده می کاهد. این یک بیماری یک طرفه غیر قابل برگشت است.