همه ممکن است اطلاعاتی در مورد کاربرد مخازن گرمایش آسفالت داشته باشند. امروز به معرفی عوامل ناپایداری می پردازیم که هنگام کار مخازن گرمایش آسفالتی رخ می دهد. بیایید با هم نگاهی به آنها بیندازیم.
سه تظاهرات اصلی از ناپایداری آسفالت امولسیون تولید شده توسط مخازن گرمایش آسفالت وجود دارد: مخزن ته نشینی صفحه مایل، کوالسر و نشست فونداسیون. مخزن ذخیره آسفالت از گرمای باند L (روغن انتقال حرارت با دمای بالا) به عنوان محیط انتقال حرارت، زغال سنگ خام، گاز طبیعی یا کوره نفت به عنوان منبع گرما استفاده می کند و پمپ روغن داغ مجبور می شود سیستم را به گردش درآورد تا گرما را گرم کند. آسفالت تا دمای مورد نظر

مخازن گرمایش آسفالت به عنوان کلاسورهای رنگارنگ نیز شناخته می شوند. آنها از مواد آسفالت اصلاح شده تقلید می کنند و از رزین های نفتی و مواد اصلاح شده SBS و سایر مواد خام شیمیایی ساخته شده اند. این نوع آسفالت خود رنگی یا بی رنگ نیست بلکه قرمز تیره است. در سال های اخیر به دلیل عادت بازار به آن روسازی آسفالت رنگی می گویند. مخزن گرمایش آسفالت دافعه القایی الکترواستاتیک (یک بار مثبت در حالت استاتیک) لایه الکتریکی دوگانه را می شکند و به هم جمع می شود که به آن مخزن ته نشینی صفحه شیب دار می گویند. در این زمان، تا زمانی که هم زدن مکانیکی انجام می شود، می توان ذرات مخزن گرمایش آسفالت را دوباره جدا کرد. این یک فرآیند برگشت پذیر است.
ذرات آسفالت امولسیون شده که پس از مخزن ته نشینی صفحه شیبدار مخزن گرمایش آسفالت جمع شده اند، در یک مخزن گرمایش آسفالتی با اندازه بزرگ به نام آگلومراتور ذوب می شوند. ذرات آسفالت امولسیون شده که آگلومراتور را تشکیل می دهند را نمی توان با هم زدن مکانیکی ساده جدا کرد. این روند برگشت ناپذیر است.
با افزایش مداوم مخازن گرمایش آسفالت، اندازه ذرات مخازن گرمایش آسفالت به تدریج افزایش یافته و مخازن گرمایش آسفالتی با اندازه بزرگ تحت تأثیر نیرو ته نشین شده اند. به منظور نگهداری بهتر مخازن گرمایش آسفالتی به صورت پایدار، لازم است از سه نوع ناپایداری مخزن ته نشینی صفحه شیبدار، آگلومراتور و نشست آسفالت امولسیون شده جلوگیری شود.