Berî ku tanka bitumenê bikar bînin, pêdivî ye ku mîqdarek piçûk nîtrojena şil were danîn da ku ew zû sar bibe. Dema ku germahiya li tankê digihîje germahiya nîtrojena şil, divê nîtrojena şil were dagirtin da ku tank tijî nebe. Fîlimên plastîk û madeyên din ên kîmyewî destûr nayê dayîn ku li derveyî fîşa stûyê werin danîn. Ji piçûk heta mezin, ew ê bibe aciziyek û karanîna tankên bitumenê hîn bike.

Tankên bîtumenê divê bi baldarî bêne xebitandin da ku ji pevçûn û derxistinê dûr nekevin. Dema ku diçin wan di nav zeviyan de nekêşin, lê wan bi nermî hildin. Pêdivî ye ku rojên hefteyê li cîhek zuwa û bi hewa were hilanîn da ku rê li ber şilbûnê bigire.

Ji ber ku piraniya projeyên sarkirina ava gerokê bi kalsiyûm, îyonên aluminium û xwêyên asîdî û alkalîn têne taşeronîkirin. Dema ku ava sarbûnê di rûyê metalê re diherike, sulfîd çêdibin. Digel vê yekê, oksîjena ku di ava sarbûnê de tê hilweşandin dê berdewam bike ku bibe sedema korozyona elektrokîmyayî û mutasyonek genetîkî ya zirav.

Ji ber belavbûna rust û pîvanê di tanka bitumenê de, bandora veguheztina germê domdar e lê kêm dibe. Dema ku pîvan giran be, ava sarkirinê dê li derveyî kavilê were rijandin. Dema ku pîsbûn giran be, dê boriyê were asteng kirin, ku fonksiyona veguheztina germê bêkêr dike.

Kombûna axê di tangên bitumenê de dê bibe sedema zirarek ciddî li guheztina germê, û zêdebûna netîce ya berhevkirinê dê bibe sedema zêdebûna xerckirina enerjiyê. Tewra qatek pir zirav a axê jî dê rêjeya pîsbûnê ya di aksesûarekê de ji sedî 40-ê xebata wê zêde bike.

Dema ku zexta di hundurê tanka bîtumenê de bigihîje astekê û vekêşana tê xwestin, şil dikare were derxistin. Ji bo ku paqijiya materyalan di lojîstîka hilanînê de were misoger kirin û vexwarina şilavên materyalê di dema paşvekêşana din de kêm bike, divê depoyên hilanînê bi tevahî neyên rijandin.