Asfalt şilek organîk a pir viskoz e ku rûyek wê reş e û di karbon dîsulfîdê de (avîyek zêr-zer û bêhna bêhnê) tê çareser kirin. Ew bi gelemperî di forma asfalt an tar de hene.
Asfalt bi giranî dikare li sê celeban were dabeş kirin: tîrêjê komirê, asfalta neftê û asfalta xwezayî: di nav wan de, tîrêjê komirê hilberek ji kokkirinê ye. Asfalta petrolê bermayiya piştî distilandina nefta xav e. Asfalta xwezayî di binê erdê de tê hilanîn û hinek ji wan depoyên mîneralan çêdikin an jî li ser rûyê qalikê erdê kom dibin.
Bitumen di forma asfaltê de bi parzûnkirina nefta xam bi perçebûnê tê bidestxistin. Ew di nefta xav de xalên kelandinê hene û di nefta xav de maddeyên giran in, ji ber vê yekê ew ê li binê bircên perçebûnê werin dîtin.
Asfalta di şiklê qasirê de bi dermankirina madeyên organîk (bi piranî komir) bi karbonîzasyonê tê bidestxistin.
Asfalt gelek caran di avahîsaziyê de, wek asfaltkirina rêyan, tê bikaranîn. Ji rêyên ku bi asfalt û zozanan hatine asfaltkirin re rêyên asfalt tê gotin.