De basislaag van asfaltverharding is verdeeld in halfstijf en stijf. Omdat de basislaag en de oppervlaktelaag materialen zijn met verschillende eigenschappen, zijn een goede hechting en continuïteit tussen de twee de belangrijkste vereisten voor dit type bestrating. Wanneer de oppervlaktelaag van asfalt water doorsijpelt, zal het grootste deel van het water zich bovendien concentreren op de verbinding tussen de oppervlaktelaag en de basislaag, waardoor schade aan de asfaltverharding wordt veroorzaakt, zoals slib, losheid en kuilen. Daarom zal het toevoegen van een onderste afdichtingslaag bovenop een semi-stijve of stijve basislaag een cruciale rol spelen bij het verbeteren van de sterkte, stabiliteit en waterdichtheid van de structurele laag van de bestrating. De meest gebruikte techniek is het gebruik van synchrone afdichtingstechnologie met asfaltgrind.

Onderste afdichtingslaag
Verbinding tussen lagen
Er zijn duidelijke verschillen tussen de asfaltoppervlaktelaag en de halfstijve of stijve basislaag in termen van structuur, samenstellingsmaterialen, constructietechnologie en tijd. Tussen de oppervlaktelaag en de basislaag wordt objectief een glijoppervlak gevormd. Na het toevoegen van de onderste afdichtingslaag kunnen de oppervlaktelaag en de basislaag effectief tot één worden verbonden.

Overdracht van belasting
Asfaltoppervlaktelaag en halfstijve of stijve basislaag spelen verschillende rollen in het structurele systeem van bestrating. De asfaltoppervlaktelaag speelt voornamelijk de rol van antislip, waterdicht, antigeluid, anti-shear slip en scheuren, en brengt belasting over op de basislaag. Om het doel van het overbrengen van belasting te bereiken, moet er een sterke continuïteit zijn tussen de oppervlaktelaag en de basislaag. Deze continuïteit kan worden bereikt door de functie van de onderste afdichtingslaag (kleeflaag, permeabele laag).

Verbeter de sterkte van de weg
De elasticiteitsmodulus van de asfaltoppervlaktelaag en de halfstijve of stijve basislaag zijn verschillend. Wanneer ze met elkaar worden gecombineerd en aan belasting worden onderworpen, zijn de spanningsdiffusiemodi van elke laag verschillend en is de vervorming ook anders. Onder invloed van de verticale belasting en de zijdelingse botskracht van het voertuig zal de oppervlaktelaag een verplaatsingstrend vertonen ten opzichte van de basislaag. Als de interne wrijvings- en hechtkracht van de oppervlaktelaag zelf en de buig- en trekspanning aan de onderkant van de oppervlaktelaag deze verschuivende spanning niet kunnen weerstaan, zal de oppervlaktelaag last hebben van duwen, spoorvorming en zelfs loskomen en afbladderen. Daarom moet er een extra kracht worden uitgeoefend om deze beweging tussen lagen te voorkomen. Na het toevoegen van de onderste afdichtingslaag worden de wrijvings- en hechtkracht om beweging te voorkomen vergroot tussen de lagen, die de hechtings- en overgangstaken tussen stijfheid en zachtheid op zich kunnen nemen, zodat de oppervlaktelaag, basislaag, kussenlaag en grondfundering weerstand kunnen bieden. de lading samen. Om het doel van het verbeteren van de algehele sterkte van het wegdek te bereiken.

Waterdicht en ondoordringbaar
In de meerlaagse structuur van snelwegasfaltverharding moet ten minste één laag een type I-asfaltbetonmengsel van hoge kwaliteit zijn. Het doel ervan is om de dichtheid van de oppervlaktelaag te vergroten en te voorkomen dat oppervlaktewater de bestrating en de fundering van de bestrating erodeert en beschadigt. Maar dit alleen is niet voldoende, want naast ontwerpfactoren wordt de constructie van asfaltbeton ook beïnvloed door vele factoren, zoals asfaltkwaliteit, steeneigenschappen, steenspecificaties en -verhoudingen, olie-steenverhouding, meng- en bestratingsapparatuur, walstemperatuur , roltijd, enz. Impact. De oppervlaktelaag, die een goede dichtheid en vrijwel geen waterdoorlatendheid zou moeten hebben, heeft vaak een hoge waterdoorlatendheid doordat een bepaalde verbinding niet op zijn plaats zit, waardoor het anti-doorsijpelvermogen van de asfaltverharding wordt aangetast. Het beïnvloedt zelfs de stabiliteit van de asfaltverharding zelf, de basislaag en de grondfundering. Daarom bepalen de "Technische specificaties voor de constructie van asfaltverharding op snelwegen" duidelijk dat wanneer het zich in een regenachtig gebied bevindt en de asfaltoppervlaktelaag grote gaten en ernstige waterinsijpeling heeft, een lagere afdichtingslaag onder de asfaltoppervlaktelaag moet worden gelegd.

Bouwplan onderste afdichtingslaag
Het werkingsprincipe van synchrone grindafdichting is het gebruik van speciale bouwapparatuur, de synchrone grindafdichtingsmachine, om asfalt op hoge temperatuur en schone, droge en uniforme stenen vrijwel gelijktijdig op het wegdek te spuiten, zodat het asfalt en de steen op het wegdek worden gespoten. wegdek in korte tijd. Voltooi de combinatie en versterk voortdurend de kracht onder invloed van externe belasting.
Voor het gelijktijdig afdichten van asfaltgrind kunnen verschillende soorten asfaltbindmiddelen worden gebruikt: onthard zuiver asfalt, polymeer SBS gemodificeerd asfalt, geëmulgeerd asfalt, polymeer gemodificeerd geëmulgeerd asfalt, verdund asfalt, enz. Momenteel is het meest gebruikte proces in China het Verwarm gewoon heet asfalt tot 140°C of verwarm SBS gemodificeerd asfalt tot 170°C. Gebruik een asfaltstrooiwagen om het asfalt gelijkmatig op het oppervlak van de stijve of halfstijve basislaag te spuiten en verdeel het aggregaat vervolgens gelijkmatig. Het aggregaat is gemaakt van kalksteengrind met een deeltjesgrootte van 13,2 ~ 19 mm. Het moet schoon, droog, niet-verweerd, vrij van onzuiverheden zijn en een goede deeltjesvorm hebben. De hoeveelheid grind moet tussen 60% en 70% van het volledige verhardingsoppervlak liggen.
De dosering van asfalt en toeslagmateriaal wordt gecontroleerd op de maximale hoeveelheid van respectievelijk 1200kg·km-2 en 9m3·km-2. Constructie volgens dit plan vereist een hoge nauwkeurigheid in de hoeveelheid asfaltspuiten en aggregaatstrooien, daarom moet voor de constructie de asfaltgrind-synchrone afdichtingswagen worden gebruikt. Op het bovenoppervlak van de met cement gestabiliseerde grindbasis die is doorgespoten, verspreidt u heet asfalt of SBS-gemodificeerd asfalt in een hoeveelheid van ongeveer 1,2 ~ 2,0 kg · km-2, en verspreidt u vervolgens gelijkmatig een laag grind met een enkel deeltje maat bovenaan. De grootte van het grind en de grinddeeltjesgrootte moeten overeenkomen met de deeltjesgrootte van het op de waterdichte laag verharde asfaltbeton. Het verspreidingsgebied bedraagt ​​60% tot 70% van de volledige bestrating, en vervolgens wordt de rubberen bandrol gebruikt om de druk 1 tot 2 keer te stabiliseren. Het doel van het verspreiden van grind van één formaat is om de waterdichte laag te beschermen tegen beschadiging door de banden van bouwvoertuigen zoals vrachtwagens en asfaltmengsels tijdens het bouwproces, en om te voorkomen dat het gemodificeerde asfalt smelt door een klimaat met hoge temperaturen. en heet asfaltmengsel. Het wiel blijft plakken en beïnvloedt de constructie.
Theoretisch komen de grindsoorten niet met elkaar in contact. Bij het bestraten van asfaltmengsel zal het hoge temperatuurmengsel in de gaten tussen het grind terechtkomen, waardoor het gemodificeerde asfaltmembraan door hitte smelt. Na het walsen en verdichten wordt het witte grind asfaltgrind wordt ingebed in de bodem van de structurele asfaltlaag om een ​​geheel te vormen, en er wordt een "olierijke laag" van ongeveer 1,5 cm gevormd op de bodem van de structurele laag, die kan Effectief fungeren als een waterdichte laag.