Asfalt is een donkerbruin complex mengsel dat bestaat uit koolwaterstoffen met verschillende molecuulgewichten en hun niet-metaalderivaten. Het is een soort organische vloeistof met een hoge viscositeit. Het is vloeibaar, heeft een zwart oppervlak en is oplosbaar in koolstofdisulfide. Gebruik van asfalt: De belangrijkste toepassingen zijn infrastructuurmaterialen, grondstoffen en brandstoffen. De toepassingsgebieden omvatten transport (wegen, spoorwegen, luchtvaart, enz.), bouw, landbouw, waterbeschermingsprojecten, industrie (winningsindustrie, productie), civiel gebruik, enz. Afdeling.
Soorten asfalt:
1. Koolteerpek, koolteerpek is een bijproduct van de verkooksing, dat wil zeggen de zwarte substantie die na de teerdestillatie in de destillatieketel achterblijft. Het verschilt alleen qua fysieke eigenschappen van geraffineerde teer, en er is geen duidelijke grens. De algemene classificatiemethode is om te bepalen dat producten met een verwekingspunt lager dan 26,7 °C (kubieke methode) teer zijn, en producten boven 26,7 °C asfalt. Koolteerpek bevat voornamelijk vuurvast antraceen, fenantreen, pyreen, enz. Deze stoffen zijn giftig en vanwege de verschillende inhoud van deze componenten zijn de eigenschappen van koolteerpek ook verschillend. Temperatuurveranderingen hebben een grote invloed op koolteerpek. Het is gevoelig voor broosheid in de winter en verzachting in de zomer. Het heeft een speciale geur bij verhitting; na 5 uur verwarmen tot 260°C zullen het antraceen, fenantreen, pyreen en andere daarin aanwezige componenten vervluchtigen.
2. Petroleum-asfalt. Aardolie-asfalt is het residu na destillatie van ruwe olie. Afhankelijk van de mate van raffinage wordt het bij kamertemperatuur vloeibaar, halfvast of vast. Petroleum-asfalt is zwart en glanzend en heeft een hoge temperatuurgevoeligheid. Omdat het tijdens het productieproces is gedestilleerd tot temperaturen boven de 400°C, bevat het zeer weinig vluchtige componenten, maar er kunnen nog steeds hoogmoleculaire koolwaterstoffen aanwezig zijn die niet zijn vervluchtigd, en deze stoffen zijn min of meer schadelijk voor de menselijke gezondheid.
3. Natuurlijk asfalt. Natuurlijk asfalt wordt ondergronds opgeslagen en sommige vormen minerale afzettingen of hopen zich op op het oppervlak van de aardkorst. Het grootste deel van dit asfalt heeft natuurlijke verdamping en oxidatie ondergaan en bevat over het algemeen geen gifstoffen. Asfaltmaterialen worden onderverdeeld in twee categorieën: grondasfalt en teerasfalt. Grondasfalt wordt onderverdeeld in natuurlijk asfalt en petroleumasfalt. Natuurlijk asfalt is het residu na langdurige blootstelling en verdamping van olie die uit de grond sijpelt; Petroleumasfalt is het product dat wordt verkregen door de resterende olie die overblijft uit geraffineerde en verwerkte aardolie via geschikte processen te behandelen. . Teerpek is een opgewerkt product van teer dat wordt verkregen door het carboniseren van steenkool, hout en ander organisch materiaal.
Het overgrote deel van het asfalt dat in de techniek wordt gebruikt, is petroleumasfalt, een mengsel van complexe koolwaterstoffen en hun niet-metaalhoudende derivaten. Gewoonlijk ligt het vlampunt van asfalt tussen 240 ℃ ~ 330 ℃ en het ontstekingspunt ongeveer 3 ℃ ~ 6 ℃ hoger dan het vlampunt, dus de constructietemperatuur moet onder het vlampunt worden geregeld.
