Als belangrijke verkeersweg voor onze dagelijkse verplaatsingen worden snelwegen steeds meer gewaardeerd om hun kwaliteit. Het garanderen van normaal gebruik speelt een belangrijke rol bij het handhaven van de verkeersveiligheid. In de huidige onderhoudstechnologie is preventieve onderhoudstechnologie bijzonder belangrijk. Om snelwegrampen te verminderen, zal preventief onderhoud van snelwegen voordat zich rampen voordoen de kwaliteit en levensduur van snelwegen verbeteren. Het belangrijkste onderhoudspunt ligt in de oorzaak van de ziekte. Het zogenaamde ‘het juiste medicijn voorschrijven’ kan een beter effect hebben.
Asfaltverharding is momenteel de belangrijkste vorm van snelwegverharding in mijn land. De brede toepassing ervan is te danken aan de voordelen van vlakheid, slijtvastheid, handige constructie en relatief eenvoudig achteraf onderhoud. Alles heeft twee kanten, en asfaltverharding kent ook zijn tekortkomingen. Ziekten zullen optreden als gevolg van extreme temperaturen. Hoge temperaturen in de zomer zorgen bijvoorbeeld voor verzachting, terwijl lage temperaturen in de winter scheuren veroorzaken. Vanwege de tekortkomingen lijden snelwegverhardingen vaak aan de volgende ziekten:

Scheuren in de lengterichting: Scheuren ontstaan ​​in snelwegverharding als gevolg van een ongelijkmatige bodemverdeling en ongelijkmatige spanning. Het zijn feitelijk longitudinale scheuren. Er zijn twee redenen: het wegdek zelf, ongelijkmatige afwikkeling van het wegdek, wat leidt tot het optreden van longitudinale scheuren; Bij het asfalteren wordt er niet goed omgegaan met de langsvoegen en de voertuigbelasting en klimaatinvloeden tijdens het gebruik leiden tot het ontstaan ​​van scheuren.
Dwarsscheuren: Asfaltbeton krimpt of bezinkt onder invloed van interne temperatuurverschillen, waardoor scheuren in de bestrating ontstaan. Zowel longitudinale scheuren als longitudinale scheuren zijn scheurachtige ziekten. Er zijn meer soorten dwarsscheuren. Veel voorkomende scheuren zijn differentiële zettingsscheuren, belastinggerelateerde scheuren en stijve basislagen. reflecterende barst
Vermoeiingsscheuren: De invloed van de externe omgeving is verantwoordelijk voor een groot deel van de vorming van vermoeiingsscheuren. Snelwegverhardingen worden in de zomer lange tijd blootgesteld aan de zon. Door de aanhoudend hoge temperatuur wordt de asfaltbetonverharding zachter. Tijdens het regenseizoen zal het regenwater wegspoelen en binnendringen, wat de achteruitgang van de kwaliteit van de asfaltbetonverharding zal versnellen. Door de voertuigbelasting zal de verzachting van het wegdek toenemen, zal het oorspronkelijke draagvermogen van het wegdek afnemen en zal bij langdurige circulatie vermoeiingsscheuren ontstaan.
Reflecterende scheuren: voornamelijk gerelateerd aan de interne extrusie en krimp van de bestrating. De drie delen van de snelweg, het wegdek, de basislaag en de oppervlaktelaag, worden van boven naar beneden op volgorde gelegd. De basislaag bevindt zich tussen het wegdek en de oppervlaktelaag. Extrusie en krimp van de basislaag veroorzaken scheuren. De scheuren in de basislaag worden gereflecteerd op de ballastlaag en de oppervlaktelaag, evenals op andere externe oppervlakken. Getroffen, reflecterende scheuren verschijnen.
Spoorschade: Er zijn drie soorten spoorschade: instabiliteitssporen, structurele sporen en schuursporen. Spoorvervorming wordt vooral veroorzaakt door de eigenschappen van het asfaltmateriaal zelf. Bij hoge temperaturen wordt asfalt onstabiel en de voortdurende actie van voertuigen op het asfaltverharding veroorzaakt langdurige vervorming van het wegdek. Het asfaltmateriaal ondergaat een stroperige stroming onder spanning, waardoor sporen ontstaan. Beide vormen hebben impact op het wegdek.
Olieoverstroming: het ontwerp en de productie van het asfaltmengsel bevat te veel asfalt, de menging is niet goed gecontroleerd en het asfalt zelf heeft een slechte stabiliteit. Bij het aanleggen van asfaltverhardingen wordt de hoeveelheid plaklaagolie niet goed onder controle gehouden en dringt regenwater binnen, waardoor er in een later stadium olieoverlast ontstaat. Bij warm weer verplaatst asfalt zich geleidelijk van het onderste en onderste deel van het mengsel naar de oppervlaktelaag, waardoor asfalt zich ophoopt. Bovendien zorgt regenwater ervoor dat het asfalt voortdurend afbladdert en beweegt, en dat overtollig asfalt zich ophoopt op het wegdek, waardoor het antislipvermogen van de weg afneemt. Het is een onomkeerbare eenrichtingsziekte.