Zgodnie z wcześniejszymi badaniami i badaniami terenowymi na nawierzchnię asfaltową wpływają ulatnianie się, absorpcja, utlenianie i reakcje fotochemiczne nawierzchni, a udział asfaltu gwałtownie spada w początkowych warunkach starzenia, co skutkuje kruchą i łamliwą nawierzchnią. W miarę dalszej erozji asfaltu średnio postarzany chodnik odsłania jego zawartość. Nawierzchnia asfaltowa wchodzi w fazę starzenia na skutek ciągłego rozdzierania i wietrzenia, podczas którego kamienie narażone są na działanie mniejszych cząstek znajdujących się na nawierzchni.

W procesie starzenia zmniejsza się odkształcalność i wytrzymałość konstrukcyjna nawierzchni. Ostatecznie dochodzi do rozległych uszkodzeń nawierzchni drogowej w postaci pęknięć liniowych, pęknięć aligatorów, dziur i kolein. Proces ten znacznie zmniejsza lepkość i kruchość, zwiększa ciągliwość i elastyczność oraz sprawia, że ​​asfalt jest mniej podatny na pękanie i niszczenie.
W przeciwieństwie do staromodnych powłok uszczelniających, pojedyncza aplikacja odcinka testowego regeneracji asfaltu wnika w nawierzchnię, aby przywrócić i zastąpić smołę i asfalt utracone w wyniku utleniania na powierzchni znacznie mniejszej niż chroniony asfalt. Uszczelnia i chroni nawierzchnię przed wodą, światłem słonecznym i zanieczyszczeniami chemicznymi, znacznie poprawiając trwałość, żywotność i zmniejszając atrakcyjność asfaltu. Producenci mieszanek asfaltowych przypominają, że właściwa konserwacja jest kluczem do ochrony asfaltu przed czynnikami zewnętrznymi, które ulegają zużyciu.