Jako ważne drogi komunikacyjne w naszych codziennych podróżach, autostrady są coraz bardziej cenione ze względu na swoją jakość. Zapewnienie ich normalnego użytkowania odgrywa ważną rolę w utrzymaniu bezpieczeństwa ruchu drogowego. W dzisiejszej technologii konserwacji szczególnie ważna jest technologia konserwacji zapobiegawczej. Aby ograniczyć liczbę katastrof na autostradach, zapobiegawcze utrzymanie autostrad przed wystąpieniem katastrof poprawi jakość i żywotność autostrad. Kluczowym punktem leczenia jest przyczyna choroby. Lepszy efekt może dać tzw. „przepisanie odpowiedniego leku”.
Nawierzchnia asfaltowa jest obecnie główną formą nawierzchni autostradowej w moim kraju. Jego szerokie zastosowanie wynika z zalet płaskości, odporności na zużycie, wygodnej konstrukcji i stosunkowo łatwej późniejszej konserwacji. Wszystko ma dwie strony, a nawierzchnia asfaltowa ma też swoje wady. Choroby będą pojawiać się z powodu ekstremalnych temperatur. Na przykład wysokie temperatury latem spowodują zmiękczenie, a niskie temperatury zimą spowodują pęknięcia. Nawierzchnie autostradowe ze względu na swoje wady często cierpią na następujące choroby:

Pęknięcia wzdłużne: Pęknięcia powstają w nawierzchni autostrady z powodu nierównomiernego rozłożenia gleby i nierównych naprężeń. Są to zasadniczo pęknięcia podłużne. Powody są dwie: samo podłoże, nierówne osiadanie nawierzchni prowadzące do powstawania pęknięć podłużnych; złącza wzdłużne są niewłaściwie obsługiwane podczas układania asfaltu, a obciążenie pojazdu i wpływ klimatu podczas użytkowania prowadzą do powstawania pęknięć.
Pęknięcia poprzeczne: Beton asfaltowy kurczy się lub w różny sposób osiada pod wpływem wewnętrznych różnic temperatur, powodując pękanie nawierzchni. Zarówno pęknięcia podłużne, jak i pęknięcia podłużne są chorobami typu pęknięcia. Istnieje więcej rodzajów pęknięć poprzecznych. Typowe obejmują pęknięcia osiadające różnicowo, pęknięcia związane z obciążeniem i sztywne warstwy podłoża. odblaskowe pęknięcie
Pęknięcia zmęczeniowe: Wpływ środowiska zewnętrznego odpowiada za dużą część powstawania pęknięć zmęczeniowych. Latem chodniki autostradowe są przez długi czas wystawione na działanie promieni słonecznych. Utrzymująca się wysoka temperatura zmiękczy nawierzchnię asfaltobetonową. W porze deszczowej woda opadowa będzie zmywana i penetrowana, co przyspieszy degradację jakości nawierzchni asfaltobetonowej. Obciążenie pojazdu spowoduje nasilenie się zmiękczenia nawierzchni drogi, pierwotna nośność nawierzchni drogi zostanie zmniejszona, a długotrwałe poruszanie się spowoduje pęknięcia zmęczeniowe.
Pęknięcia odblaskowe: związane głównie z wewnętrznym wytłaczaniem i skurczem nawierzchni. Trzy części autostrady, podtorza, warstwę podstawową i warstwę wierzchnią, układa się w kolejności od góry do dołu. Warstwa bazowa znajduje się pomiędzy podtorzem a warstwą nawierzchniową. Wytłaczanie i kurczenie się warstwy podstawowej spowoduje pęknięcia. Pęknięcia w warstwie bazowej zostaną odzwierciedlone w warstwie podtorza i nawierzchni, a także innych powierzchniach zewnętrznych. Dotknięte, pojawiają się odblaskowe pęknięcia.
Uszkodzenia kolein: Istnieją trzy rodzaje uszkodzeń kolein: koleiny niestabilne, koleiny strukturalne i koleiny ścierne. Odkształcenia koleinowe wynikają głównie z właściwości samego materiału asfaltowego. W wysokich temperaturach asfalt staje się niestabilny, a ciągłe poruszanie się pojazdów po nawierzchni asfaltowej powoduje długotrwałe odkształcenie nawierzchni. Materiał asfaltowy pod wpływem naprężeń ulega lepkościowemu przepływowi, powodując powstawanie kolein. Każda forma będzie miała wpływ na nawierzchnię drogi.
Zalanie olejem: Projekt i produkcja mieszanki asfaltowej zawiera zbyt dużo asfaltu, mieszanie nie jest dobrze kontrolowane, a sam asfalt ma słabą stabilność. Podczas układania nawierzchni asfaltowej ilość lepkiej warstwy oleju nie jest dobrze kontrolowana i wnika woda deszczowa, co powoduje w późniejszym etapie zalewanie olejem. Podczas upałów asfalt stopniowo przemieszcza się z dolnej i dolnej części mieszanki do warstwy wierzchniej, powodując jego gromadzenie. Ponadto woda deszczowa powoduje ciągłe złuszczanie się i przesuwanie asfaltu, a jego nadmiar gromadzi się na powierzchni drogi, zmniejszając jej właściwości przeciwpoślizgowe. Jest to choroba nieodwracalna, jednokierunkowa.